*** Życie w starszym wieku też może być radosne ***
Zapalenie żołędzi Zoona (balanitis of Zoon)
Łagodne przewlekłe zapalenia żołędzi prącia o nieznanej etiologii, występuj ące często u nieobrzezanych mężczyzn w średnim wieku. W etiopatogenezie choroby uwzględnia się wpływ wilgoci oraz ocierania skóry prącia. U ponad 50% chorych występują nacieki z komórek plazmatycznych.
Obraz kliniczny: Pojedyncza, czerwono-brązowa plama o wilgotnej powierzchni, umiejscowiona na żołędzi prącia lub napletku. Charakterystyczny jest obraz "pieprzu kajeńskiego" - z drobnymi czerwonymi kropkami. Należy różnicować z erytroplazją Queyrata (rak kolczystokomórkowy in situ). Rozstrzyga biopsja.
Leczenie:
- Obrzezanie.
- W przypadku mniej nasilonych zmian miejscowo preparaty kortykosteroidowe o średniej sile działania, np. 0,1% acetonid triamcinolonu.
- Zmiany oporne można leczyć za pomocą lasera CO2.
Rumień trwały (fixed drug eruption)
Należy do reakcji polekowych.
Obraz kliniczny:
Nagłe wystąpienie pojedynczej lub mnogich, dobrze odgraniczonych, okrągłych rumieniowo-obrzękowych blaszek na skórze dystalnej części trzonu prącia oraz żołędzi. Charakterystyczny jest nawrót zmian chorobowych w tej samej lokalizacji w przypadku zastosowania określonego leku (najczęściej z grupy barbituranów, salicylanów, tetracyklin). Zmianom skórnym może towarzyszyć ból, swędzenie. Niekiedy przekształcają się w zmiany pęcherzowe. Wielokrotne nawroty zmian mogą pozostawić przebarwienia pozapalne. Należy różnicować z opryszczką narządów płciowych. Badaniem diagnostycznym jest badanie histopatologiczne. Chorobę trudno jest rozpoznać z uwagi na podobieństwo do wyprysku i zapalenia żołędzi Zoona.
Leczenie:
Zakaz stosowania leku wywołującego zmiany.
Bielactwo (vitiligo)
Występuje u 2% populacji. Charakteryzuje się utratą funkcji melanocytów (hipoteza dotycząca etiologii autoimmunologicznej).
Obraz kliniczny:
Bezobjawowe, odbarwione palmy w różnych okolicach skóry, w tym także narządów płciowych. Nie obserwuje się atrofii skóry.
Leczenie:
Często mało skuteczne. Ostatnio duże nadzieje pokłada się w miejscowym stosowaniu takrolimus 0,1%.
Grudki perliste prącia (pearly penile papules)
Grudki perliste prącia są bardzo powszechną dermatozą będącą całkowicie łagodnym i fizjologicznym zjawiskiem.
Obraz kliniczny:
Skupiska małych, perłowo białych grudek na bliższej części żołędzi oraz w rowku zażołędnym, niekiedy imitują kłykciny kończyste.
Nie wymagają leczenia.
Offline
Dysuria, dyzuria (z łac.)
to objaw chorobowy polegający na bolesnym oddawaniu moczu, któremu często towarzyszy uczucie pieczenia w cewce moczowej (stranguria). Dysurią określa się również dyskomfort towarzyszący oddawaniu moczu. Z dysurią wiąże się także pollakisuria - objaw częstego lub stałego parcia do oddawania moczu.
Patofizjologia
U podstaw patomechanizmu dysurii leży podrażnienie trójkąta pęcherza moczowego i/lub cewki moczowej , do którego dochodzi w przebiegu zakażenia dolnego odcinka układu moczowego.
Przyczyny dysurii
Najczęściej występującą przyczyną tego objawu chorobowego są zakażenia dolnego odcinka układu moczowego: zapalenie pęcherza moczowego i zapalenie cewki moczowej.
- choroby cewki moczowej
o stany zapalne
o wady rozwojowe cewki moczowej (np. zastawka cewki tylnej)
o zespół cewkowy
- choroby gruczołu krokowego
o stany zapalne
o nowotwory
- choroby pęcherza moczowego
o stany zapalne
o rak pęcherza moczowego lub inne nowotwory
o kamica pęcherza moczowego
o ciało obce
o uchyłki
o proces zapalny w okolicy pęcherza moczowego (zapalenie wyrostka robaczkowego, zapalenie jelit, zapalenie otrzewnej miednicy małej)
o pęcherz moczowy neurogenny
o zespół małego pęcherza moczowego
- choroby nerek i moczowodów
o odmiedniczkowe zapalenie nerek ostre i przewlekłe
o kamica nerkowa
- zmiany w żeńskich narządach płciowych
o ciąża
o zapalenie sromu i pochwy
o zapalenie szyki macicy
o nowotwory i raki macicy
- zmiany w męskich narządach płciowych
o zapalenie jądra i najądrza
- obniżenie narządów płciowych
- tło psychogenne
Offline
Limfadenopatia (łac. lymphadenopathia) – powiększenie węzłów chłonnych
Limfadenopatia (łac. lymphadenopathia) – powiększenie węzłów chłonnych na skutek stymulacji antygenowej. Prawidłowe węzły chłonne u ludzi nie przekraczają 1-2 cm średnicy, większość jest jednak znacznie mniejsza. Są ruchome względem otoczenia oraz niebolesne w badaniu palpacyjnym.
Powiększenie węzłów chłonnych może być skutkiem:
- proliferacji makrofagów i limfocytów na skutek stymulacji antygenem wirusowym, bakteryjnym, itp.,
- nacieku zapalnego w węźle,
- nacieku nowotworowego w węźle,
- pierwotnym złośliwym rozplemem komórek układu chłonnego (vide chłoniak, białaczka),
- w lipidozach na skutek nacieku zmienionych makrofagów.
Wyróżnia się dwa rodzaje limfadenopatii: regionalną i ogólną. U osób młodych limfadenopatia ogólna jest najczęściej spowodowana infekcją o tle wirusowym. U osób dorosłych uogólnione powiększenie węzłów chłonnych występuje rzadziej, a jego najczęstszą przyczyną są choroby rozrostowe.
Do najczęstszych przyczyn limfadenopatii regionalnej zaliczamy:
- stan zapalny w obszarze drenażu chłonki przez powiększone węzły,
- naciek nowotworowy na okoliczne węzły, lub stymulacja antygenami nowotworowymi okolicznych węzłów,
- zakażenia paciorkowcowe gardła (węzły podżuchwowe i szyjne),
- błonica gardła,
- tularemia - powiększone węzły w pobliżu wrót zakażenia,
- choroba kociego pazura,
- gruźlica,
- różyczka (zauszne, potyliczne),
- odra (szyjne, karkowe),
- infekcje adenowirusowe,
- toksoplazmoza (szyjne, karkowe),
- sarkoidoza (śródpiersiowe, przywnękowe).
Do najczęstszych przyczyn limfadenopatii ogólnej zaliczamy:
- mononukleoza zakaźna,
- HIV,
- dżuma dymienicza,
- filariozy,
- choroby układowe (białaczki, chłoniaki złośliwe).
Offline
Jak radzić sobie ze stresem
Gdy nasz mózg odbierze sygnał o zagrożeniu, do organizmu zostają uwolnione pewne hormony i specyficzne substancje chemiczne. One uaktywniają z kolei niektóre organy i narządy organizmu. Wtedy to właśnie zachodzą reakcje, które powodują typowe objawy stresu, ale stawiają również organizm w stan gotowości. A co dzieje się wtedy w naszej psychice?
Najczęściej czujemy niepokój, gniew, strach, przerażenie. W głowie mamy pustkę, nie możemy się na niczym skoncentrować. Mogą pojawić się kłopoty ze snem, trudności w podejmowaniu decyzji. Często dopada nas poczucie bezradności.
Muzykoterapeuta -mgr Władysław Pitak podczas spotkania terapeutycznego
z kuracjuszami sanatorium POSEJDON w Kołobrzegu
www.glikemia.eu
www.logos.pomorze.pl
Offline