Krwiomocz

Krwiomocz to pojawianie się w moczu krwinek czerwonych w ilości większej niż norma. Norma ta, to stwierdzana badaniem ogólnym moczu, ilość do 3 erytrocytów ( krwinek czerwonych) w polu widzenia. Z praktycznego punktu widzenia, przyjmuje się krwiomocz, jako zjawisko obecności w moczu domieszki krwi widocznej gołym okiem.

Wystąpienie krwiomoczu to zawsze ponad wszelka wątpliwość konieczność konsultacji z lekarzem. Krwiomocz jest objawem łatwo dostrzegalnym, szybko zwraca więc uwagę chorego. Trzeba nadmienić jednak, że często jest przez pacjentów lekceważony, szczególnie gdy ustępuje samoistnie i nie towarzyszą mu inne objawy. Krwiomocz jest sporadycznie lekceważony także przez lekarzy.

Przyczyny krwiomoczu:

1.    choroba
o    układu moczowego
- miąższu nerek
- dróg odprowadzających mocz z nerek - układ wydalniczy nerek (kielichy i miedniczka nerkowa), moczowody, pęcherz moczowy, cewka moczowa
o    narządów płciowych męskich - gruczoł krokowy (prostata), cewka moczowa,

2.    choroba z poza układu moczowego
- np. zaburzenia krzepnięcia krwi, niektóre leki, choroby ogólnoustrojowe.

Wśród chorób powodujących krwiomocz tzw. chirurgiczny (urologiczny), a więc będący przedmiotem zainteresowania urologii, wyróżniamy:

·    nowotwory układu moczowo-płciowego (najczęstsza przyczyna krwiomoczu)
·    kamicę dróg moczowych,
·    urazy układu moczowo-płciowego
·    stany zapalne dróg wyprowadzających mocz. Leczenie tych ostatnich polega na postępowaniu zachowawczym (nie-chirurgicznym).

Nowotwory narządów układu moczowego i narządów płciowych męskich zwykle objawiają się krwiomoczem i często jest to początkowo jedyny objaw rozwijającego się guza nowotworowego. Krwiomoczowi w chorobie nowotworowej nie towarzyszą zwykle dolegliwości bólowe, w moczu widoczna jest domieszka świeżej krwi oraz skrzepy. Warto dodać, że krwiomocz w przebiegu nowotworu może ustąpić samoistnie i nie nawracać nawet miesiącami, zaś postęp choroby trwa. Jak wykazują statystyki, najczęstszym nowotworem układu moczowego jest nowotwór pęcherza moczowego.

Bezbólowy krwiomocz należy uważać za objaw nowotworu układu moczowego dopóty, dopóki badania nie wykluczą jego istnienia; wtedy można szukać innej przyczyny.


Powszechna choroba wśród starzejących się mężczyzn jest łagodny rozrost gruczołu krokowego (gruczolak stercza), w przebiegu którego może również dojść do incydentów krwiomoczu.

Poza opisem przebiegu choroby, uzyskanym od chorego oraz badaniem chorego, zasadniczą rolę w diagnostyce krwiomoczu przypisuje sie wynikom badań obrazowych układu moczowego. Najbardziej rozpowszechnionym, a więc i najbardziej dostępnym badaniem jest ultrasonografia, (USG) która powinna być badaniem "obowiązkowym" u osób po 40 roku życia.

Badanie to bardzo często ujawnia guzy nowotworowe układu moczowego przebiegające bez żadnych objawów klinicznych. W przypadku krwiomoczu USG potrafi z dużą precyzją określić źródło krwawienia.

Innymi użytecznymi badaniami są: zdjęcie RTG przeglądowe jamy brzusznej, mogące wykazać obecność kamieni w drogach moczowych, urografia, tomografia komputerowa, angiografia naczyń nerkowych. Niekiedy trzeba wykonać badania endoskopowe, takie jak np. wziernikowanie pęcherza, czyli cystoskopia czy też wziernikowanie górnych dróg moczowych (ureterorenoskopia).

Właściwy tryb badań w diagnostyce krwiomoczu powinien nadać lekarz, do którego zgłosi się pacjent z tym objawem. Będzie to zazwyczaj urolog lub, wstępnie, lekarz GP.

W podsumowaniu należy stwierdzić, ze krwiomocz jest objawem alarmowym stanem, którego nie wolno lekceważyć. Może on być zarówno konsekwencją nie groźnego schorzenia, o łagodnym przebiegu jak i oznaką poważnej choroby, często groźnej dla życia pacjenta.